عکس - نوشته های گذر تند لحظه های با هم بودن. که سفر پررنگ ترین بخش زندگی تازه ما در این سالهای دوری بود و مهمترین بخش شاید که در حرکت و با ذوق و شوق نگه مون داشت.

Monday, April 6, 2015. Khob fekr konam dige vaghtesh dasht kam kam miresid ke ye taghiri dar vaziate khooneyi ke toosh bozorg shodam pish biad. 2 hafte ghabl baba ina khoonaro forookhtan va gharare beran ye jaye dige. Ba inke az in taghir besiar baraye baba ina khoshhalam va dar kol in ro harekate kheili khoobi midoonam, ama adam che bokone ba nostalgy e yek omr zendegi too gharghavol ba oon hame khaterato lahze ha? Wednesday, February 18, 2015.

دیشب این خبر رو شنیدم. نمی دونم چه حسی بود که در لحظه فکر کردم فردا بیام اینجا بنویسم. بهروز بقایی رو خیلی هامون می شناسیم. از بازیگرهای زمانی نوجوانی مون که این سالها به هر دلیلی کم کار شده. دیشب شنیدم سکته مغزی کرده. اما نقشش هنوز روی صحنه س. کاش به اجرای آخر برسه. رفتم پست های قبلی رو خوندم ٢-٣ سال پیشا .

شکمو بازی های من و دوستان1. است اما خب من مطمئنا به خوبی اون نمی تونم همه چیز یه رستوران درست توصیف کنم در نتیجه من به همین عکسهاشون بسنده می کنم. و صرفا عکسهایی رو اینجا می زارم که جالب و خاصن و طراحی متفاوتی دارن.