ما همچنان داریم ورزش می کنیم ها! اما غذا خوردنمون سر جاش نیست. از دیروز هم یکم اعصاب معصاب سرجاش نبود زیادی خوردیم.

Monday, April 6, 2015. Khob fekr konam dige vaghtesh dasht kam kam miresid ke ye taghiri dar vaziate khooneyi ke toosh bozorg shodam pish biad. 2 hafte ghabl baba ina khoonaro forookhtan va gharare beran ye jaye dige. Ba inke az in taghir besiar baraye baba ina khoshhalam va dar kol in ro harekate kheili khoobi midoonam, ama adam che bokone ba nostalgy e yek omr zendegi too gharghavol ba oon hame khaterato lahze ha? Wednesday, February 18, 2015.

مخمور جام عشقم ساقی بده شرابی . پر کن قدح که بی می مجلس ندارد آبی. بچه که بودیم کتاب داستانی داشتیم که اسمش بود لاکپشت بلند پرواز. بعدها که مدرسه رفتیم هم در سال دوم یا سوم دبستان هم داستان مشابهی داشتیم. محمد چند وقت پیش نسخه الکترونیکی کتاب رو که بسیار برای ما نوستالژیک بود را پیدا کرد. من هم سعی کردم کتاب را برای علی بخوانم.

دیشب این خبر رو شنیدم. نمی دونم چه حسی بود که در لحظه فکر کردم فردا بیام اینجا بنویسم. بهروز بقایی رو خیلی هامون می شناسیم. از بازیگرهای زمانی نوجوانی مون که این سالها به هر دلیلی کم کار شده. دیشب شنیدم سکته مغزی کرده. اما نقشش هنوز روی صحنه س. کاش به اجرای آخر برسه. رفتم پست های قبلی رو خوندم ٢-٣ سال پیشا .

غروب اون روز پاییزی یادت میاد. پنجشنبه 8 اسفندماه سال 1387. خداحافظ به شرطی که بفهمی تر شده چشمام. به یاد آسمونی که منو از چشم تو میدید. اگه گفتم خداحافظ نه اینکه رفتنت ساده اس. نه اینکه میشه باور کرد دوباره آخر جاده اس. خداحافظ واسه اینکه نبندی دل به رؤیا ها. این وبلاگ برای همیشه تعطیل شد.