وبلاگ اختصاصی بچه های کلاس 01. دکتر انسان ها را به چهار. آنانی که وقتی هستند هستند وقتی که نیستند هم نیستند عمده آدمها . حضورشان مبتنی به فیزیک است . تنها با لمس ابعاد جسمانی آنهاست که قابل فهم میشوند . بنابراین اینان تنها هویت جسمی دارند. چه زشت است زيبايي ها را تنها ديدن و چه بدبختي آزاردهنده اي است تنها خوشبخت بودن! در بهشت تنها بودن سخت تر از كوير است. وقتي كبوتري شروع به معاش.

شاید تکه ابری که کنج یاقوتی وسعت را بهانه می گیرد دلگیر باشد از گریه های باردار. شاید هنوز هم خدایی از اسطوره ها و کتابهای خطی چند هزار ساله گوشهایش برای شنیدن و چشمهایش برای سجده باز مانده باشد. لمس خدایی که در تو نفس می کشد نیازی به پلکان طریقت و انزوای شهامت ندارد. سلام به همه دوستان خوبم.

پیچش پیچک های روی دیوار. او هم کم کم میرود. تکلیفش با خودش هم معلوم نیست. طفلک دست خودش هم نیست. همه را دو شخصیتی میکند! .

ایوانی پر از هیچ چیز! سرزمین فریاد های خاموش. سرزمین رنج های فراوان اما ساکت. فریاد های خفه در حنجره. اما آن را بی رنج طلب میکنند. سالهاست که احساس را کشته اند. احساس را دوست دارند اما. وقت دویدن دنبال آن را ندارند. گل هایی سرخ از خون جوانانش. نیست, کسی به دنبالش نیست. بگذار بگذرد به سود هر کس که میخواهد. مردمانش به فکر خود هستند. آری این است وطن من.

من یک دختر 14 ساله می شناسم که ریش و سیبیل داره. اونقدر بیخود که شک می کنم بهش شاید زیر سرش بلند شده.