خب چند سالی می گذره از آشنایی با آقا خلیل. چه می شه گفت اصلا. واژه ای پیدا نمی کنم که بتونم بگم این مرد چقدر حال خوب داشت و اون حال خوب رو به یادگار برامون گذاشت. فقط این تکنوازی تنبور رو گوش کنید. تکنوازی تنبور آقا سید خلیل عالی نژاد - تالار وحدت. چقدر سخت می گیرم دنیارا. اینجا تنها امن جای منه.

درخت کوچک تنها به باد عاشق بود. سالهاي بلند من بي تو. و چه بالاها و چه پایین ها که نداشت.

و با يك دوربين canon قديمي راه بيافتم در خيابانها. و از آدمها عكس بگيرم بي آنكه ببينند. كاش دوربين از دستم ليز نخورد. پن- خاطره بازي بدترين جنايتي كه آدم ميتونه در حق خودش انجام بده. كه يهو يه چيز خيلي بي ربط به چيزايي كه بهشون فكر مي كردم يا نمي خواستم فكر كنم به ذهنم رسيد.

ت و نق اشی احساس خداي ی. وب لاگ سی سی تعط یل شد. اونی که باید میدید ندید. F! سلامت در سایه حق آرزومندم. امروووووووز یه روز فوق العادس. نووووچ نمیدونی منو شاهین میدونیمو بس. مش گوال جونم گفته بوود عکس شاهینو برامون بزار ولی نوچ نمیزارم بمون تو کف ف ف. این تکیه کلاممونه نمیدونم چرا ولی تکیه کلاممونه .

هوا بس ناجوانمردانه گرم است. دست و پاهام یخ کرده بود. دوستم آلمان زندگی میکنه میگه اینجا هوا 33 درجه ست ما داریم هلاک میشیم . ای خدا ما هم هوای 33 درجه میخوایم قول میدیدم کولرها و پکیج ها رو خاموش کنیم. تازه به این گرما اضافه کنیم روزه داری را. در نقطه صفر مرزی دل من و دل تو.

اگر چه در همه حال مرده ام از فکر هایی که مرا کشته اند! اجازه بدهید بر نوک ناخنهای صاف و ناصافتان بوسه بزنم. در وقت جراحت های مخصوص خودم. برای ملا قات های مخصوص خودم. باریدن برف روی ایستگاه گلبرگ نزدیک اوتاکا.

شیرین مثل قهوه ی بدون شکر. زهرمار توی فنجان و کام گرفتن از سیگارم. من غرق خورشید و نورم! یه خاکستری مسخره ای.