بعد مدتها که برمیگردی انگار باید توضیح بدهی اما برای من اینطور مواقع همین قدر که آمده کافیست. سال عجیب و نه چندان سخت طرحم گذشت اینبار در استان گلستان. در پس یک سکوت و تنهایی . و پدری که کیلومترها دورتر از سیستان و بلوچستان لالایی شب برای دخترک میخواند و من که بیمارانم در شمال زنان بلوچ و سیستانی هستن. زنانی دردکشیده و صبور و راضی. دلم میخواهد همیشه با این طیف از بیمارها باشم هر کدام کتابی. چند روز قبل با دخترک در بوفه بیمارستان مشغول گردش عصرمان! .

در خلوت باهم بودن غزلی را نخوانیم که برایمان نیست . من بسیار اوازخوانانی را دیده ام که در میدان شهر,روزی حنجره هاشان به صداقت بودن انها,به صداقت بودن خویش سوگند یاد میکرد. به بودنمان سربلند باشیم,هرچه بوده هست ,بی هراس ازانکه دلیلی باشد برای باهم نبودنمان اینچنین برهم میمانیم.

آزمودم عقل دور اندیش را . بعد از این دیوانه سازم خویش راامیر. آقای دکتر خیلی بهش وابسته شده ام نمیتونم ترکش کنم.

امسال هم مثل تمام سالهای دیگر بالای دستورات پزشکم. آزادیت را تبریک گفتم و در دل احساس غرور کردم که یک ایرانی هستم و یاد جمله معروفی افتادم که می گفت ایرانی در دفاع از خاکش حتی فرزندانش را نیز فدا میکند. در همین جا به احترام کسانی که در راه دفاع کشورم شجاعانه جنگیدند. شهید شدند و یا هنوز وجود پر افتخارشان در بین ماست.

ترانه با حال فیلم fifty shades of grey. زندگی کردن به شیوه ایرانی. یه سال دیگه هم تموم شد. شاهدرمز این پست اسم منه. دراز میکشم و چشم میدوزم به سقف.

این وبلاگ برای برطرف کردن نیازهای دانشجویان و فارغ التحصیلان پزشکی می باشد.