دوباره و دو باره و چندباره. نوشتنها و پاره کردن کاغذهای سیاه مشق شده. شاید یه زانو یا شانه. دوربرمون واسه فیلمها نبود . کاش میون این همه . من یه نیم من بود پای درد دل که از درد دل هم دل خوشی ندارم . عاشق و شیدا نمی شه. دیگه اونجور چیزا پیدا نمی شه . ذکرچند روزه ی دلم شده همین شعر شاملو . باز هم سنگینه این قفس.

خودنویس من تنها از تومی نویسد. شب قدر و یه سید که تمومی نداره معصیت هایی که کرده در انتظار ببخش -دعا کن برای من برای بی تابی های شبانه ام برای زائری که هنوز نمیدانند کجای مسیر عشق ایستاده است دعا کن تا خدا دوباره کربلائی ام کند رفیق. خیابون پره از ماشین و میان و میرن و من تنها روی جدول نشستم به کفش های استار خودم نگاه میکنم و گاهی باخودم فکر میکنم و هرجای این خیابون برای من خاطره ست! از خیابون امامت رد میشم و وارد استدیو میشم.

این نشد که من در پس گلدان گریه ها. هر شب نهال ناقص شعری را انشا کنم. و تو آن سوی ترانه ها. خواب لاله و افرا و ستاره ببینی. دیگر کاری به کار این خیابان بی نگاه و نشانه ندارم. می خواهم بروم آن سوی ثانیه ها. می خواهم به همان کوچه ی پاک پروانه برگردم.

اشتباهی مینویسم اتفاقی بخون و رد شو. اگر دربانان درب اینجا را نبستند خب شاید دل بستند. اما اگر بستند و دل ما را شکستند. ما بجای بیمارستان میرویم فی مارستان! آدرس بعدی این وبلاگ را عرض کردم. کام! پنجشنبه بیست و سوم دی ۱۳۹۵. پنجشنبه بیست و سوم دی ۱۳۹۵. پنجشنبه بیست و سوم دی ۱۳۹۵. من عاشق همان کلاغم که هنوز به خانه ام نرسیده.

در جواب اینکه گفت از رفتن فلانی خوشحالی یا نه گفتم حس خاصی ندارم. گفت ولی به تو بد کرده بود من اون روزارو یادمه. رفتم میز مدیر رو مرتب کنم دیدمشون اونجا سه تایی وایساده بودن داشتن پشتت بد میگفتن! گفتم منم خیلی اشتباها توی زندگیم و این اداره داشتم. بایستی بخشید و رها کرد. راستش خودمم توقع همچین جوابی رو نداشتم ولی مثکه حقیقتا دیگه توی دلم چیزی ازش نبود! هرچند اون فکر خواهد کرد عدم حضورم توی مراسم تودیعش از عمد بوده نه از سرماخوردگی و سردرد شدید.

دو روز دیگر عازم سفر هستیم. نزدیک به یکسال از آخرین سفرمان و وداع با خانه کوچک شمالمان گذشته. دلم هوای نشستن در ایوان خنک خانه کوچکمان را کرده در کنار گلها و درختچه هایی که با عشق کاشتیم و بوته های گوجه فرنگی کوچکی که هربار عجولانه منتظر بارشان بودیم.

چون چند وقتی میشه که وبلاگم خاک میخورد گفتم بیام یه تکونی بهش بدم. خدا رو شکر زندگی بیمکث درجریانه. بعد از یک سال سختی کار دارم نفس راحتی میکشم. دیشب یه پسر به خانواده برادرم اضافه شد احتمال زیاد اسمشو عباس میزارن.

جایی برای نوشته های ذهنی پریشان. و من خوشحال ازاین که هیچ کس مرا نمی شناسد. یه روز خوب اومد آخرش. رویایی که زندگی ام دنبالش نمی کند! چه کنم با اینا. فرق پیوند وبلاگ با روزانه. لیست قیمت شیر گازی امین. همیشه از اونجا شروع میشه که من قراره همه چی رو از بین ببرم و از نو شروع کنم! دقیقا مثل همین چند لحظه پیش که بعد از یه مدت طولانی یه سر به وبلاگم زدمو . بازم مثل همیشه خواستم حذفش کنم و شروع دوبا.