با تو بودن لحظۀ اوج غرورم. مدتی بود که به بهانه های مختلف فرصت نشد که به وبلاگم سر بزنم . امروز فرصتی شد تا به احترام همه ی دوستان این این فضا بیایم و از همه تشکر کنم. سپاس که نگرانم بودید من خوبم و خدا را شکر روز های خوبی است که سپری می شود. برخی از روزها دلم میخواهد کاش زمان حرکت نکند و شادی های من مستمر باشند. برادرم بعد از شش سال برای مراسم عروسی من به ایران برگشت. البته الان رفته است ولی سال 86 وقتی رفت با تمام نامرادی هایش گذشت و سال 93 وقتی آمد برایم بسیار خوب بود.

از نیستان تا مرا ببریده اند از نفیرم مرد و زن نالیده اند. پیدا نمی کنند کسی را که. صاحبان دلهای حساس نمی میرند. بی هنگام ناپدید می شوند. نیمه شبی خواهم رفت از دنیایی که مال من نیست . از زمینی که بیهوده مرابه آن بسته اند . دنیا و خوشی هایش ارزانی آدمهایی که.

خواستم بهانه ای بیابم برای مرور خاطرات خوبمان وعده ی ما اینجاست. تصور روزهایی که گذشت حتی خسته ام میکند. گاهی انگار حساب کتاب آدمی از توان خودش درست از آب در نمی آید. انگار که دستی باید به زانو بزنم. بلند شوم و هنوز چیزی از روزهای سخت نگذشته باز به ماراتون زندگی تن دهم. خوب است که همیشه باور داری کسی هست که شبیه هیچ چیز و هیچ کس نیست. شب گریه هایت را به دوش میکشد و تا صبح روی موهایت دست میکشد. تمام آنچیزی را که آر.

هنا كل ما كتبت من مقالاتي وما نشرت هو عالمي مفتوح أمامكم أتمني اقامة طيبة. يرتبط التفوق في مصر بمقدار ما تحفظه لا ما تمتلكه من معلومات. أما تربية النشأ علي التفكير و اختراق ما استغلق عليه فهمه.