یادداشت های یک شرق زده ی عینکی. 30 حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم. و منتظر کامنت های شما دوستان گرانقدر باشم . ولی یکی باید کمکم کند . میبایست به یک وانتی خی ر که پول نمیگیرد بگویم وسایلم را بار بزند. و در قبالش فاتحه ای برای روح امواتش بخوانم . تک تک تان را . من شبیه به یک لاک پشتم. مع کل احترامی - آستیغمات.

میخواستم بار سنگین عواطفم رو کمتر کنم و اونچه رو که واقعی تره پیدا کنم. هیچ چیز گمراه کننده تر از عواطف غیرواقعی نیست. بی واژه های قلم یک خزنده. چیزهایی که هیچکس درباره من نمیدونه. شعر نهان من شو! یادداشت های یک رقاصه. یه سری از آدمها هم هستن همزمان که حرص ما رو درمیارن بقدری لبخندهای غلیظی بر لب دارن که هرگز فرصت اینکه چونه شونو خرد کنیم پیش نمیاد. اینجور مواقع خودتون فرصت ها رو برای خودتون بسازید.