گفتم پس بگذار کمی دعا کنم برای آمدنت.

استفاده از مطالب این وبلاگ با ذکر صلوات به روح آسمانی حاج محمد رضا آقاسی مجاز می باشد. جمعه ای بود وگذشت و در حصار شایدها باز ماندیم! آنقدرها هم که گفتیم وشنیدیم منتظر نبودیم! اشتیاق آمدنت را فریاد زدیم ولی در هیاهوی زمان فراموش کردیم انتظار و عاشقی و دلدادگی. نوشتیم و سرودیم و خواندیم شعر هجرانت را ولی زندگیمان بی تو چه راحت گذشت! شنیدیم که یادمان هستی و از حال ما با خبری همت کردیم ولحظه ای مهربانیت را تصور کردیم. تو ای صفای ضمیرم! تا قلم ل.

یکی بود یکی نبود چاپ. عاشقش بودم عاشقم نبود وقتی عاشقم شد که دیگه دیر شده بود حالا می فهمم که چرا اول قصه ها میگن یکی بود یکی نبود! یکی بود یکی نبود. یکی بود یکی نبود .

قفنوس و درد دل با امام زمان. همه دارند به پا بوسی تو می آیند. طبق معمول من بی سر و پا جاماندم. حضرت ارباب دل ما را دریاب. به امید روزهای خوب و خوش برا شما خواهرم. ازتون تقاضا دارم همین الان یه لبخند بزنید. حالا یه نفس عمیق بکشید به همه داشته هاتون فکر کنید و حسرت نداشته ها رو از دلتون بیرون بریزید. نوشته ای که یه روز بهم امید زیادی داده بود . مقاومت تو در برابر زندگی.

1662;یشاپیش از اینکه احتمالا صفحات دیر بالا بیایند پوزش مرا بپذیرید. خواستم عشق را تعرف کنم . مرد پای چپش را میخواست درون خانه بگذارد.

و من توفیق نوشتن از او را نداشتم. به هر دلیلی که وجود داشت و نه. الان دوباره نیمه شعبان رسید و من هم به این تار نوشته. و این بار ادامه می دهم. سال ها می گذرند و ما بر جای می مانیم. و هر سال روز میلادش فرا می رسد همچون بهار دوباره باشد که روز میعادش نیز این چنین.

نمیدونم چرا اینقدر چشمم ضعیف شده. دوشنبه 10 مهرماه سال 1391. کسی غیر از تو با من نیست. که حتی روز روشن نیست. که این پایین چه ها کردم. که روزی باید از اینجا. یه کم با من مدارا کن. اگه میشه منم جا کن. ممنونم از سعیده عزیز که این شعرو اسم فرستاده. چهارشنبه 22 شهریورماه سال 1391.