از ماه لکه ای بر پنجرا مانده. لکه ای بر پنجره مانده است. از تمام آب های جهان قطره ای بر گونه ی تو. آنقدر نقاشی خدا را خط خطی کردند. دیگر نام یک رنگ است. از فیل گردنبندی بر گردن هایمان. و از نهنگ شامی مفصل بر میز. انسان به کوچه می آید. پشت گنجشک ها پنهان می شوند. نوشته شده در ساعت توسط. نوشته شده در ساعت توسط.

من او را دوست داشتم. و زیر لب به من میخندید. به این ترنم زیبای عشق. من او را دوست داشتم. من به او عادت کرده بودم. و غم و اندوه در من جایی نداشت. اما من به او میاندیشم. و حال من جا مانده ام. که هیچکس مرا درک نمیکند. و مانده ام که چرا تنهایم. یاد تو شعرامو می سوزونه. تا چشم کار می کند نیستی. این غم انگیزترین چیزیست که میشد دید. چشمانم را بی حضورت نمی خواهم. از نبودنت و بودنم بیزارم! .

می روم تنها تر از تنها خداحافظ. ای مهربان در خواب و در رؤیا خداحافظ. ای کاش فرصت بود تا این درد سنگین را. فرصت نشد یک درد دل حتی خداحافظ. با اینکه در شهر شما هر لحظه می مردم. ام ا کسی نشناخت دردم را خداحافظ. که آرزویم یک سلام تازه بود و بعد. با تو نشستن تا دم . من بودم ویک کوچه ی بی رهگذر هر روز. می روم تا هر کجا. ای شهر ای بی حسرت دریا خداحافظ. دست نوشته های آیدین مترسک. من تو رو دوست دارم.