از خودم بگم که هنوز هم خودمو نشناختم. که هنوز نتونستم عوض بشم. که هنوز خودمو پشت مسخره بازی و شوخی فائم کردم. یا از کسی بگم که برگشت گفت. وقتی من نمیتونم بعضی چیزارو بفهمم. وقتی بعضی چیزا باید برام مهم باشه ولی نیست. وقتی به فکر بقیه نیستم.

آری این چنین بیماریم خواهر ! کنار لوزه م یه غده ی بزرگ سفید رنگ داره رشد میکنه . دکتر بهم ۴ تا پنی سیلین داده تا فعلا بتونیم. کنترلش کنیم ولی روزبروز بدتر میشه منم نمیتونم پنی سیلین بزنم و حساسیت دارم . ۳- گذشته از شوخی هر انسانی رو با اخلاقش بسنجیم.

دورها آواییست که مرا می خواند. به تماشا سوگند و به آغاز کلام و به پرواز کبوتر در ذهن واژه ای در قفس است. دیگه همون کور سوی امید هم نیست! حتی دیگه دلم نمیخواست راجبش با کسی حرف بزنم . حتی به قانعی فر . تو خلوت خودم گریه کردم و دوباره و دوباره در خودم شکستم. و توسکوت مسخره اتاقم خوابم برد . امروز صبح اما به همو ن اندازه که بقیه صبح ها عادی بود . انگار هیچ اتفاقی نیفتاده . امیدی از بین نرفته . چون دیگه آرزویی ندارم .