خدایا تو می دانی آنچه را که من نمی دانم. در دانستن تو آرامشیست و در ندانستن من تلاطم ها. تو خود با آرامشت تلاطمم را آرام ساز. روز دختر برای تمام دختران سرزمینم مبارک. تبریک که بالاخره این مشکل بلاگفا حل شد. سلام سال نو مبارک امیدوارم سال جدید سال خوبی برای همه باشه. فردا واسه ما شروع دانشگاه تو سال جدیده و البته اولین امتحان سال جدیدم فردا داریم.

و إن ی کاב ال ذیט ڪ ف روا. ل ی زل قون ڪ با بصار ه م. ل ما س م عوا ال ذ ڪر. و ی قولوט أنﮧ ل م جنوט. و ماهو إلا ذ ڪ رل لعل میט. آدمک آخر دنیاست بخند آدمک مرگ همین جاست بخند. دست خطی که تو را عاشق کرد شوخی کاغذی ماست بخند. ادمک خر نشوی گریه کنی کل دنیا سراب است بخند. آن خدایی که بزرگش خوانی به خدا مثل تو تنهاست بخند. دوس داشتم متنو از قیصر امین پور.

من با تو از هیچی نمیترسم. سلام امیدوارم خوب باشید . بنویسید دیگه من انگیزه میخوام! این روزا زیاد .

نتونستم ارتباط برقرار کنم با اینجا . دوشنبه 27 مهرماه سال 1394. روز جمعه بچه هام آزمون داشتن. دومین آزمون! خیلی منظم تر برگزار شد. مستقیم رفتم سمت درب ورودی سالن و شنیدم که چند تا از بچه ها می گفتن اومد! که قطعا از بچه های خودم بودن. سر تک تک کلاسا رفتم. گوشیا خاموش! یاد دوران تحصیل خودم افتادم. حس جالبی بود این تغییر وضعیت! این عکس کلاس درسه بعد از رفتن بچه ها.

این هفته عکسهای اسپرتمونو گرفتیم. پرسنلش رو فرستاده بود ازمون عکس بگیره که کلی باعث تعجب من و همسری شد. فکر هم نمیکنم خوب دربیاد. یکی هم برای سرمجلس میخوایم که اگه خوب نشده بود یکی مخصوص همون میندازیم. فردا من و نامزدم ميريم عكسهاي اسپرتمونو بگيريم. خونه ای که داره خونه می شه.

آدم ها وقتی زندگیشان را با یکی شریک می شوند. یعنی قول داده اند که هر لحظه باشند . یعنی قول داده اند خیلی لحظه ها را بی دلیل و منطق قبول کنند و پاش بمانند . یعنی قول داده اند توی هر لحظه ای آغوششان برای آن یکی و تمام غم و غص ه ها و شادی های بی دلیل و با دلیلش جا باشد . یعنی قول داده اند که خیلی وقت ها دنبال دلیل و منطق نگردند . قول داده اند و باید پای قولشان بمانند .

دو شنبه زنگ زدم به مدیر و برا چهارشنبه مرخصی گرفتم. سه شنبه هم چندتا از مدارک رو بردم دادم خونه عمه که اگه یه زمانی لازم شد بفرستن تبریز که خدارو شکر لازم هم نشد. چهارشنبه 24 آذر صبح راهی تهران شدیم دورو بر 3-4 رسیدیم کرج خونه داداش جانمان. همه وسایلا رفتن خونه اونا و ناهارو خوردیم داداش و زن داداش شبکار بودن و رفتن شیفتون اونیکی داداش حوصله ش سر رفته بود و رفت تهران من و مامان و بابا موندیم شب رو. صبح صاحبخونه صبحونه به دست اومدن.