ترانه با حال فیلم fifty shades of grey. زندگی کردن به شیوه ایرانی. یه سال دیگه هم تموم شد. شاهدرمز این پست اسم منه. دراز میکشم و چشم میدوزم به سقف.

که منیژه بودن را کنار گذاشته ام. از سن من گذشته منیژه باشم. دارند این کف کوریدورمان را با تیرک می شویند. شکیرا دارد آهنگ waka waka را می خواند. به دوستم گفته بودم که وقتی نان و شراب تمام شد با من آشتی کن. اما او هیچ نگفته بود.

مرا به یاد تو ایام عمر پیروز است. که با خیال تو روزم همیشه نوروز است. ز آفتاب جمالت شکفتهام که مرا. چو جلوهی تو نباشد شب است اگر روز است. بیا به فصل گل و عید و عشق و دور بهار. ببین که همدم من آه خانمان سوز است. بهار و می طربافزا شد از طلیعهی گل. ز عشق گل دل بلبل چو لاله پرسوز است. امروز دلا از دوش آشفتهترت بینم. جز مستی می در سر شور دگرت بینم. گویا شدهای عاشق ای دل که بدین گونه.

رویاهای ما زندگی واقعی ما هستند. چهارشنبه 27 خردادماه سال 1394. و آهنگی با صدای محسن چاووشی. معتادی تصمیم میگیرد که اعتیاد خود را ترک کند. چندی پیش گذرم به خیابان مولوی تهران افتاد. برای اولین بار در عمرم در زیر شمشادها دستههای معتادانی. سعید آقاخانی در هدایت بازیگران موفق است و اسکندری بی نیاز از نوشتن.

خیلی دلم میخواهد از آن مطالب طولانی قدیمی بنویسم که بعد از نوشتنشان از شدت سبکی روحم به سقف اتاق. می چسبید و تا یک هفته پایین نمی آمد. اما متاسفانه ندایی از درونم فریاد میزند ساکت باش. انگار که نمی خواهد سبک شود. میخواهد توی لاک سنگینش کنج اتاق کز کند و به نقطه ای خیره شود که انتها ندارد. این اسمی است که بر فیلم بر باد رفته نهادند و یادم نمی آید چرا عوضش کردند و گذاشتندش Gone with the wind. از گذر زمان را تکانی داده صیقلی بکشم .

بعد از بیست و سه. می نویسم, مارمولک وار. وب نوشته های یک جراح. زندگی و پرحرفی های من. البته همه این اطلاعات, تا حد زیادی توی اینترنت هم هست و برای کار پیدا کردن, آخرش آدم خودش میمونه و مهارتهاش و تجربه کاری و اینجور چیزها. خوب مثل اینکه باز هم پاییز از راه رسیده و برگهای زرد و قرمز, همه جا رو پوشوندن. اینجا, مثل بهارش که بیشتر از یک ماه طول نمیکشه .

زندگی و پرحرفی های من. بعد از بیست و سه. قالب وبلاگ گل های بهاری سرسبز. ساعت 9 شنبه شب تابستون, توی کتابخونه دانشگاه, توی دستشویی, قو پر نمیزنه,.